Er gebeurt iets belangrijks in de wereld en je weet jaren later nog exact waar je was toen je het hoorde. Een heel land is in de ban, de hele wereld staat even stil en iedereen moet even diep adem halen. Wat moeten we nu?

Zo heeft elk tijdperk een eigen moment. Voor mijn generatie was 9/11 zo een gebeurtenis. Iedereen was even van de leg.  Bij  mijn ouders was dat de moord op John F Kennedy, 22 november 1963. Niet veel mensen hadden tv, en had je die dan was de uitzending al afgelopen of nog niet begonnen.  De volgende ochtend echter sloeg het nieuws in als een verlaat bombardement.  Kennedy stond voor velen garant voor verandering, een frisse wind zo welkom na de warme Tweede Wereldoorlog.  Hoezeer ook op handen gedragen, stille wateren hebben diepe gronden. Zo was de jonge Kennedy zwaar ziek, gebukt onder zware medicijnen tegen de pijn en droeg hij continue een corset dat hem rechtop hield.   In diplomatie was hij onervaren, impulsief en ronduit roekeloos; Chroetsjev was hem vaak te snel af. De Cubaanse raketcrisis was ronduit een fiasco, en onder Kennedy gingen er meer militairen dan ooit naar Vietnam. Het openbaarde zich ook in zijn testosterongehaltes; ondanks zijn gezondheid was hij zwaar oversekst. Met tientallen vrouwen dook hij het bed in. Tijdens presidentïele reizen of gewoon tussendoor in het Witte Huis passeerde stagiaires, prostituees, Hollywoodsterren (Monroe), vriendinnetjes van artiesten (van Frank Sinatra), of gevaarlijker, van mafiabazen (Judith Exner van Sam Giancana’. Het werd  ontvangen, gevraagd, gekregen, gebruikt, doorgegeven, gebracht en weggemoffeld. Alles met behulp van de FBI die in persoon van J Edgar Hoover de president ook vaak tot orde moest roepen omdat het uit de hand liep en er directe banden met de maffia ontstonden.

Als de president op reis ging volgde zijn niet alleen een schare vrouwen, maar trouw ook vaak de presidentïele auto. Een originele Lincoln Continental uit 1961. Deze kwam van de lopende band  van Ford in Wixem Michigan. Daarna versleuteld door Hess & Eisenhardt in Cincinatti. Lang en laag werd hij, met daardoor veel ruimte van binnen, van voren een agressieve grille, 4000 kilo schoon aan de haak, een V8 engine met een 17% extra vermogen,  suicide-deuren die als vlinders hun vleugels  openslaan.  Een galante zwarte

cabrio met een hardtop achterin, voor als het regent. Van de 200.000 dollar werd geen enkele green-bag uitgegeven aan veiligheidsmaatregelen. Those were the days. Vergeleken met de Tank van Obama oogde de Lincoln als een haas op een pas gerooide akker.

Op die warme dag 22 november was er geen overkapping nodig, de zon scheen. ‘”Mr President, you can’t say Dallas doesn’t love u! 30 Minuten later verklaarde Walter Cronkite op tv dat de president dood was. Of de roekeloosheid van John Kennedy tot zijn dood leidde is niet zeker. Het onderzoek was te rommelig. Feit is dat de drie schoten die nodig waren in het korte tijdsbestek nooit treffend  hadden kunnen zijn als de cabrio bedekt was met de hardtop, en John zijn corset had thuisgelaten. Het hield hem kaarsrecht in het vizier; ready for the final shot.

En de Lincoln? Die ging netjes terug naar Washington en vandaar uit weer naar Hess & Eisenhardt voor weer een renovatie. Met de verbouw werd al het bewijs teniet gedaan, de gaatjes gestopt.  A Total Rehab. Johnson, Nixon, Ford en Carter maakten er de komende jaren weer netjes gebruik van. Nu staat hij te pronken in het Ford-museum in Dearborn, Detroit. En mijn ouders? Die zaten aan de keukentafel.