Foutloos schrijven is lastig. Vanaf kind af aan zijn we ermee bezig. Niet goed geschreven: opnieuw! Verkeerde zinsconstructies, onnavolgbaar lange zinnen, verkeerde vervoegingen. Zo maar wat fouten op een rij. Moderne spellingcheckers bieden nog niet genoeg soelaas helaas.  Zo zijn homofonen nog een doorn in het oog, woorden die hetzelfde klinken maar een andere betekenis hebben, zoals wij en wei, of  leiden en lijden. Een fout is snel gemaakt en wordt een zin niet goed begrepen, een tekst verkeerd geïnterpreteerd of wordt er vervolgens verkeerd gehandeld. Met fouten, claims, beschuldigingen en ruzie tot gevolg. Wie was er fout? Degene die het schreef of degene die het verkeerd begreep? Nog lastiger als je het juist expres verkeerd begrijpt. Chaos troef!

Een bizarre consequentie van zo een fout, of verkeerd begrepen fragment staat in 1 van de belangrijkste documenten van de laatste 250 jaar: de Amerikaanse grondwet. Toen de Verenigde Staten van Amerika zelfstandig werden moest er regels worden afgesproken tussen de staten onderling, en tussen de staten en de nieuwe federale overheid. Toen the Founding Fathers (vnl James Madison) hun grondwet geschreven hadden, klaagden de staten over te weinig individuele vrijheden. Madison schreef vervolgens een Bill of Rights die de macht van de federale overheid moest inperken ten faveure van de staten en het individu, de zogenaamde checks & balances. In 1791 werd alles uiteindelijk geratificeerd. Het staat nu nog als een huis. 

Het eerste artikel van  Bill of Rights gaat over de vrijheid van meningsuiting en de bescherming ervan voor de staten en het individu. Een verdiende eerste plaats. Wat velen verbaast is dat al in artikel 2 wapenbezit wordt behandeld. Dit behoeft een kleine uitleg. Naast het federale leger vonden de staten het belangrijk dat zij ook gewapende milities mochten hebben ter verdediging van hun territorium. De vorige Engelse agressor was immers net verslagen. Het recht voor milities om wapens te mogen dragen werd zodoende een check&balance voor de staten. Maar wat staat er nu eigenlijk precies?

A well regulated Militia, being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear Arms, shall not be infringed.

Als je goed kijkt zie je dat de zinsbouw van deze zin niet klopt. A well regulated Militia, een goed geregelde militie, nodig voor de veiligheid van een vrije staat, en dan volgt er een bijzin die niet aansluit op het eerste deel: aan het recht van mensen op het dragen van wapens zal niet worden getornd. De twee zinnen sluiten niet naadloos op elkaar aan. Nu werd er in het begin van de Amerikaanse geschiedenis goed begrepen wat er met de zin werd bedoeld. Het wapenrecht van de Second was het wapenrecht van de staat, niet voor de individuen. Althans dat werd geclaimd. In die dagen was het voor de staten gewoon met dit tweede amendement een militie (leger) op te richten en te onderhouden om slavenopstanden te voorkomen, Indiaanse aanvallen af te slaan en rebellie van burgers in toom te houden. Na de Amerikaanse burgeroorlog en zeker na de Eerste Wereldoorlog maakte een groot federaal leger een einde aan de militia van de staten. Het was niet echt meer nodig. Tijden veranderen. De grootste wapenbelangenvereniging van Amerika de National Riffle Association (zie Happiness is a warm gun) schreef tot 1977 netjes mee aan wetten die wapengebruik moesten inperken. Alles was gericht op de juiste instructies, schiettraining en vooral veiligheid. Tot 1977 dus. In dat jaar kwam een groep NRA leden in opstand tegen de overheid en haar gun-control wetgeving en grijpt de macht in de wapenclub; het individu tegen de staat. Een koerswijziging wordt doorgevoerd en het 2^e amendement wordt gestaag omgeturnd tot een zelfverdedigingsrecht voor het individu. Met een enorme lobby werd het Supreme Court, die de grondwetten toetst en tegen het licht houdt, bespeeld. Met succes. Het recht tot dragen van wapens is nu ook voor individuen gerechtvaardigd. Alhoewel  de initiële wet best zo opgevat zou kunnen worden, is dat nooit gedaan tot 1977. Tijden veranderen. In de laatste decennia is de wapenomzet gestegen tot meer dan 30 miljard dollar per jaar ten koste van duizenden doden. Het 2nd amendement heeft weinig meer met zelfverdediging te maken en ligt met elke slachting weer onder vuur. Ammosexuals varen er wel bij.